"-Dzisiejsi nasi goście..." //2

Hej kochani

Na początku przepraszam was, że nic się nie pojawiło przez jakiś miesiąc. Niestety adminka która pisała tu z nami zrezygnowała, jeśli ktoś chciałby pisać na blogu, niech napisze na maila 

imaginy.o.conorze.1d.jb@tlen.pl. Obawiam się, że gdy się zacznie rok szkolny, a ja nadal będę pisała tu sama (Ola jeszcze nie wie czy wróci do pisania na blogu) imaginy będą się pojawiać mniej więcej 2 razy w tygodniu jak dobrze pójdzie. Może teraz trochę przyjemniejsze rzeczy. Kto idzie na "This is us"? ;D Dziękuję za tyle odwiedzin ;* Komentujcie ;P //Viollet

Miłego czytania:)

Otworzyłam żółte drzwi, a za nimi ukazał mi się Niall siedzący po turecku na podłodze, widocznie zaczął się już nudzić i bawił się palcami.

-Jakaś ty spostrzegawcza, -Wreszcie ktoś musi być.

-Niall- szepnęłam -Wszyscy widzą cię.

-Chwila jeszcze.

-I już wszyscy wiemy, w jakich jesteście zespołach.- powiedział prezenter

Jak na komendę blondyn zerwał się z podłogi, na co ja się cicho zaśmiałam. Dołączyli do mnie reszta chłopaków z One Direction, a do Mirandy The Wanted. Skierowaliśmy się do 6-osobowych kanap, które zamienili za miast sof i foteli. Usiadłam między Zaynem a Harrym. Ten drugi zaczął znacząco poruszać brwiami, ja za to powstrzymywałam się żeby nie wybuchnąć śmiechem.

-A teraz słuchać uważnie, bo powtarzać nie będzie mi się chciało.- oznajmił prezenter, a publiczność się zaśmiała. –Otworzycie restauracje.- mimowolnie wszyscy wlepili w prezentera wzrok. –Będziecie mieli 2 tygodnie, żeby wykończyć lokal, następnie przez miesiąc będziecie prowadzili go. Wszystkie zarobki będą przeznaczane na organizacje dobroczynną, którą wybierzecie. Dostarczymy wam wszystkie potrzebne materiały, a potem zaopatrzenie. Na koniec ludzie wybiorą, kto ma wygrać, a zwycięska drużyna dostanie pięćset tysięcy funtów na rzecz organizacji charytatywnej. Macie jakieś pytania?

Niall od razu się odezwał.

-A mamy inne wyjście?

-Raczej nie.- odpowiedział prezenter a publiczność się zaśmiała. -Macie tu plan lokalu, adres i kamerę, będziecie nagrywać coś w po dobie video diary z waszej działalności. To, co widzimy się za tydzień, zobaczymy, co przez ten czas zrobicie.- podał mi i Mirandzie plik papierów i pudełko z kamerą. Prezenter obrócił się w stronę kamery.- Na dzisiaj kończymy i widzimy się za tydzień. Do zobaczenia.

Reżyser krzyknął cięcie i skierowałam się w stronę garderoby.  Gdy weszłam do pomieszczenia od razu zdjęłam nie wygodne szpilki. Na co moja stylistka Zoey, a zarazem najlepsza przyjaciółka pokręciła głową z dezaprobatą.

-Czy ty nigdy nie nauczysz się szanować szpilek?

-Też miło cię wreszcie zobaczyć, ten program naprawdę się dłużył.

-No dobra naprawdę dobrze wypadłaś, ale mogłabyś nie rzucać szpilkami.

-Jak znajdziesz mi wreszcie jakieś wygodne to się nad tym zastanowię.

-Ale idziesz ze mną na zakupy.

-Max trzy godziny.

-Cztery

-Nie.

-Trzy i pół.

-Przez najbliższe dwa tygodnie ubieram tylko trampki żadnych szpilek.

-Zgoda. Dalej siadaj trzeba zmyć z ciebie tą tapetę.- Tapeta najgorsze przekleństwo występów w TV niby cienka warstwa, ale i tak za dużo. -Gadaj, co ty zrobiłaś, że Styles tak się na ciebie gapił i robił…

Jak na zawołanie do garderoby wpadł Harry.

-O wilku mowa… -mruknęłam.

-Hej, co się gapiłem na ciebie?

-Wiesz, że nie ładnie podsłuchiwać?- powiedziała, Zoey powstrzymując chichot.

-Oj tam. A tak po za tym mam z chłopakami romans do Ross.

-Czy ja czegoś nie wiem?- moja kochana przyjaciółka skierowała się do mnie.

-A ja powinnam wiedzieć?

-O tym, jaki to ja przystojny jestem pogadacie sobie potem…

-Styles, raz za grosz skromności nie masz, dwa czytacie w myślach to ty nie potrafisz.- przerwałam mu.

-Ty nie wiesz, co ja potrafię.- powiedział dumnie. Na co my zareagowałyśmy śmiechem.

-A w ogóle potrafisz coś?- wydusiłam przez śmiech.

-A pokazać ci?

-Wiesz, co jak na razie nie skorzystam, ale Zoey na pewno jest chętna.

-Hahaha mów za siebie.

-Drogie panie później rozstrzygniecie, która pierwsza się przekona, a na razie, Ross chcemy jechać zobaczyć ten lokal i coś tam już rozplanować. Jedziesz z nami?

-Raczej nie zaryzykuje puszczenia was tam samych. Zoey nie powinnam tak cię wykorzystywać, ale byłabyś tak dobra i przywiozła mi na miejsce kawę coś czuję, że długo z tam tond nie wyjdę.

-Nie ma sprawy. Moja młodsza kuzynka uwielbia ich. Z tego, co o nich mi opowiadała wychodzi jeden, wniosek zachowują się jak dzieci, już ci współczuje.

-Ja tu nadal jestem i wszystko słyszę.- odezwał się Harry.

-Dobra, idź już. Przebiorę się i zejdę do was, czekajcie w kawiarni na dole.

-Może jednak zostanę.

-Jak zaraz nie wyjdziesz, będziesz rozdawał ulotki w stroju wielkiego hot doga przed wejściem do restauracji.

-Nie będę.

-A zakład, że będziesz, jak nie wyjdziesz stąd za dziesięć sekund.

Choć to powiedziałam on i tak niewzruszony stał w miejscu.

-Trzy, dwa…

I już go nie było.

-Widzę, że poradzisz sobie z nimi.

-Wreszcie na coś się przydał opieka nad pięciolatkiem.

-Taaa tego się nie zapomni.